Deze reis heeft me indirect mijn huidige baan bezorgd. Ik wilde op reis met de trein en kwam voor de voorbereiding terecht bij de Treinreiswinkel. Daar werd ik zo goed geholpen dat ik bij het weggaan zei: "Hier wil ik werken." Toen er ruim een half jaar later een plek vrij kwam heb ik meteen gesolliciteerd en daar heb ik geen spijt van gehad. Vroeger was de interrailkaart een treinreispas voor jongeren tot en met 26 jaar, nu is deze er voor alle leeftijden. Met deze pas reis ik drie weken langs verschillende steden in Spanje en Portugal.
Madrid
Plaza Mayor
Foto links: Catedral de la Almudena. Foto midden: Paseo del Prado. Foto rechts: Templo de Debod; deze Egyptische tempel uit de tweede eeuw voor Chr. werd gered uit het gebied dat onder water kwam te staan na de bouw van de Aswandam en geschonken aan Spanje als eerbetoon aan de Spaanse ingenieurs die bij het project betrokken waren.
De wijk La Latina, oude wijk met kronkelende straatjes in het centrum van Madrid.
Foto links: Plaza de Toros de las Ventas, arena voor stierengevechten.
Madrid Zoo
Granada
In ongeveer vier uur met een dagtrein naar Granada. Ik voel me er meteen thuis. Het is er een beetje rommelig, en op straat hard geklets van luidruchtige vrouwen. De stad staat vooral bekend om het Alhambra, een groot historisch paleis vol overblijfselen van de Moorse en katholieke cultuur, en de prestigieuze universiteit.
Iglesia y Hospital San Juan de Dios, kerk in barokstijl uit de 18e eeuw, toegewijd aan één van de patroonheiligen van de stad Johannes de Deo. Johannes hield zich vooral bezig met ziekenverzorging en stichtte ook het vlakbij gelegen hospitaal dat naar hem is genoemd. Zijn stoffelijk overschot wordt in de kerk bewaard.
Mirador de San Nicolas, uitkijkplek op een plein aan de top van de oude Arabische wijk Albaicin, te bereiken door de doolhofachtige steegjes van de wijk.
Door heel Granada zijn overblijfselen te zien van de verschillende culturen die in de stad hebben gewoond. Naast de Arabische en christelijke invloeden zijn in de wijk Sacromonte de invloeden van de Spaanse zigeuners terug te vinden. Deze wijk is gelegen op de heuvel Valparaiso. In de vijftiende eeuw ging hier een grote groep Spaanse zigeuners wonen, ook wel gitano's of Roma's genoemd. Zij maakten hun woningen door stukken uit de heuvel te hakken, en zo ontstonden de grotwoningen. Deze woningen hebben meestal twee of drie kamers. De zigeuners uit deze wijk kenden hun eigen vorm van flamenco, de zambra mora, een combinatie van traditionele flamenco en een sensuele Arabische buikdans. Tegenwoordig zijn er bijna iedere avond flamencoshows voor de toeristen.
Het Alhambra is een middeleeuws kasteel en fort van de Moorse heersers van het koninkrijk Granada. Het uitgebreide complex werd na de verovering van het koninkrijk Granada in 1492 door het katholieke koningspaar als een zeer belangrijke buit gezien.
Hun kleinzoon keizer Karel V gaf na zijn bezoek aan Granada in 1526 opdracht tot de bouw van een renaissancistisch paleis midden in het Alhambra, waarvoor een deel van het Alhambra werd afgebroken. Zijn vrouw droeg er zorg voor dat wat nu rest bleef bestaan. Per dag mogen maar een beperkt aantal bezoekers het Alhambra binnengaan, dus het is sterk aan te raden van te voren online een entreebewijs te kopen.
Binnen het Alhambra staan diverse bezienswaardigheden, zoals paleizen, torens en poorten. In de tuinen van het Alhambra staat de Parador van Granada, het vroegere klooster van Sint-Franciscus waar oorspronkelijk de katholieke koningen werden begraven. Verder vindt men er het Generalife, het zomerpaleis en landhuis van de sultans.
Sevilla
In ongeveer drieënhalf uur met de trein van Granada naar Sevilla. Een hele kleurrijke stad, netter en overzichtelijker dan Granada.
Foto links: Paseo de Cristobal Colon met aan het eind de Torre del Oro, de toren van goud uit de 13e eeuw. Deze diende als gevangenis, kapel, opslagplaats en nu als maritiem museum.
Foto rechtsonder: theater.
Kathedraal Maria de la Sede, de grootste gotische kathedraal ter wereld
Plaza de Toros, voluit La Plaza de Toros de Real Maestranza de Caballeria de Sevilla, plein van de stieren van het koninklijk arsenaal van de Sevillaanse cavalerie. Dit is de grootste arena in Spanje waar stierengevechten worden georganiseerd. Ik snap helemaal niets van die traditie, heb er een negatieve mening over maar na lang twijfelen besluit ik er toch een keer heen te gaan en de sfeer te proeven.
Hospital de los Venerables, gesticht in 1675 als rust- en ziekenhuis voor priesters. Het rusthuis ligt in de wijk Santa Cruz en is één van de mooiste voorbeelden van een barokke stijl uit de 17e eeuw.
Plaza de Espana, één van de bekendste pleinen van Sevilla, te vinden in het Maria Luisa Park, aangelegd ter ere van de wereldtentoonstelling van 1929.
Het plein heeft de vorm van een enorme halve cirkel die volledig wordt omringd door gebouwen. Deze gebouwen vormden tijdens de wereldtentoonstelling het paviljoen van Spanje. Het merendeel wordt vandaag de dag gebruikt door de overheid. Geheel onderaan bevinden zich tweeënvijftig tegelmozaïeken, fresco's waarop alle Spaanse provincies zijn afgebeeld in azulejo's (typische Andalusische tegeltjes). Midden op het plein staat een fontein en het middenplein wordt bijna volledig omringd door een kanaal waarover vier bruggen zijn aangelegd die de vier oude koninkrijken van Spanje vertegenwoordigen.
de wijk Triana
Lissabon
Het valt niet mee om met de trein van Spanje naar Portugal te reizen. 's Avonds reis je naar Mérida, vlak bij de grens. Daar kom je rond tien uur 's avonds aan en dan moet je in een felverlichte stationskantine wachten tot om drie uur 's nachts de nachttrein langskomt om je naar Lissabon te brengen. Naast een enkele medepassagier breng je deze wachturen door met mensen die leven in de nacht, zoals taxichauffeurs, politieagenten en zwervers. Bij aankomst in het hotel blijkt mijn telefoon in de metro uit mijn tas te zijn gestolen.
de wijk Bairro Alto
Foto links: De Santa Justa-lift is een vijfenveertig meter hoge lift die de Santa Justa-straat verbindt met het hoger gelegen Carmoplein, uit 1902. Foto rechts: Teatro Nacional Dona Maria II.
Foto's rechts en boven: Igreja do Carmo, zichtbare getuige van de aardbeving uit 1755. Het gebouw is een voormalig klooster met bijbehorende kerk. Men begon met de restauratie maar in de Romantiek bedacht men dat ruïnes juist romantisch waren.
Foto's onder: Mosteiro dos Jerónimos, het Hiëronymietenklooster in de wijk Belém. Waarschijnlijk is het klooster gebouwd als dank voor de geslaagde Indiëreis van Vasco da Gama. In de kerk Santa Maria liggen graven van de leden van de koninklijke familie, maar ook van Vasco da Gama en de dichter Luís de Camões. Een andere dichter, Fernando Pessoa, is in 1985, vijftig jaar na zijn overlijden, bijgezet in de gang van het aanpalende klooster. Het klooster raakte niet beschadigd tijdens de aardbeving.
Cemitério da Ajuda
Porto
Een mooie treinreis van een kleine drie uur langs de westkust van Portugal noordwaarts.
de wijk Ribeira
kathedraal
Ponte de Dom Luis I
In de stad zijn vele portwijnkelders waar je kunt leren hoe port gemaakt wordt en uiteraard ook proeven. Op zondag maak ik een treinreisje langs de Duoro. Een geweldige dag hiervoor, hele gezinnen gaan naar familie toe, lunchen in de trein en delen uit. Ze voeren hele gesprekken met me, ik versta er niets van maar heb een hele gezellige middag.
Een dagje naar Braga, ten noorden van Porto, om de Bom Jeses do Monte te bezoeken, een katholiek bedevaartsoord. In de veertiende eeuw werd hier de eerste kapel gebouwd, waarschijnlijk omdat de katholieken op de heuveltoppen een plek zochten om één te zijn met de natuur. Je kunt naar boven met een kabeltreintje en langs de trappen naar beneden. Of andersom. De zigzaggende trappen leiden naar terrassen, fonteinen, standbeelden en kapellen met daarin de veertien kruiswegstatiën. Er is gebruik gemaakt van thema's, zoals de Drie Deugden en de Vijf Zintuigen.
Santiago de Compostela
Met een rechtstreekse trein reis ik in vijf uurtjes van Porto terug naar Spanje, naar Santiago de Compostela.
Vooral bekend als eindpunt van de pelgrimsroute.
Op het centrale plein, Praza do Obradoiro, aan de voet van de kathedraal, is het genieten van alle binnenkomende reizigers. Ze hebben hun pelgrimstocht volbracht, te voet, per fiets. Ze omhelzen elkaar, omhelzen vreemden, juichen naar de webcam. Verversen hun pleisters. Naast de kerk zit een bureau waar ze zich melden, daar krijgen ze de Compostela, de pelgrimsoorkonde. Ze gaan naar de mis in de kathedraal, omhelzen het beeld van de apostel Jacobus en laten zich bewieroken door de Botafumeiro, het grootste wierookvat ter wereld. Het vat wordt door acht kerkdienaren in beweging gezet en slingert spectaculair door de kerk.
In de stad is een fototentoonstelling over geweldsituaties, zoals in Congo, Haïti, Soedan, Irak. Terwijl ik naar de borden kijk met de enorm indrukwekkende beelden zie ik een ontmoeting op een bankje tussen een man en een meisje waar ik erg ongemakkelijk van word. Ik probeer oogcontact met haar te krijgen, probeer in te schatten of ze geholpen moet worden maar ze kijkt enkel naar de grond. Als ik deze foto zie krijg ik nog steeds spijt dat ik niets gedaan heb, niet heb ingegrepen.
Parijs
Via Coimbra met de nachttrein naar Frankrijk. Nog een paar uurtjes in Parijs voordat ik naar huis ga.
Altijd even naar de trappen van de Sacre Coeur, mensen kijken.
Pavillon de l'Alma in Meudon, in het zuiden van Parijs, voormalig woonhuis en atelier van Auguste Rodin
Graf van Rodin en zijn vrouw Rose Beuret
