Architecture of density a119
Michael Wolf (1954-2019) is een Duitse fotograaf die het dagelijks leven in grote steden vastlegde. Zijn werk speelt zich voornamelijk af in Hong Kong en Parijs en richt zich op architecturale patronen en structuren. Hij documenteerde het menselijk leven en de interactie in de stad.
Hij groeide op in de Verenigde Staten, Europa en Canada. Voor zijn studie keerde hij terug naar Duitsland. Wolf begon zijn carrière als fotojournalist voor onder meer de gerenommeerde tijdschriften Geo en Stern. In 2003 maakte hij de overstap naar vrij werk. Desondanks bleef zijn fotografie geworteld in de traditie van de sociaal geëngageerde documentairefotografie. Sinds 1994 woonde en werkte Michael Wolf in Hong Kong. Deze stad, met meer dan zeven miljoen inwoners, werd voor hem zijn voornaamste inspiratiebron.
Hong Kong - Architecture of density
In deze serie fotografeerde Wolf de hoge gebouwen van Hong Kong op een manier die ze afbeeldde als 'abstracties, eindeloze herhalingen van architecturale patronen'. In een recensie stond: 'weergave van een overbevolkte stad ontdaan van zijn menselijke aanwezigheid'.
Architecture of density a38
Architecture of density a39
Architecture of density a122
Architecture of density a42
Architecture of density a43
Architecture of density a76
Hong Kong - Corner Houses
Corner4
Corner10
Corner32
Hong Kong - 100x100
In 2006 nam Wolf foto's van bewoners in hun kamers in een gebouw in het oudste volkshuisvestingscomplex van Hong Kong, het Shek Kip Mei Estate, dat zou worden gesloopt. Hij gebruikte een groothoeklens om zoveel mogelijk van het interieur van de kamers te laten zien. Elke kamer was ongeveer 9,3 m² groot en hij toonde foto's van 100 kamers, wat leidde tot de naam 100x100. In een interview vergeleek Wolf de serie met een wetenschappelijk project, 'een onderzoek naar het gebruik van beperkte ruimte.'
79
83
50
35
63
94
Hong Kong - Back door
linksboven: Back door 02 / linksonder: Back door 14
rechtsboven: Back door 07 / rechtsonder: Back door 30
Hong Kong - Lost laundry
Lost laundry 02
Lost laundry 08
Lost laundry 09
Lost laundry 10
Lost laundry 18
Life in cities - Tokyo compression
Portretten van Japanners in overvolle metro's van Tokio die tegen een raam waren gedrukt, 2010.
Tokyo compression 05
Tokyo compression 11
Tokyo compression 18
Tokyo compression 33
Tokyo compression 39
Tokyo compression 55
Tokyo compression 76
Tokyo compression 89
Tokyo compression 95
Life in cities - Transparant city
Een serie die in 2006 in het centrum van Chicago werd gefotografeerd en waarin hij 'onpersoonlijke stadsgezichten die voornamelijk in de schemering of 's nachts werden gemaakt, combineerde met details van de bewoners van de gebouwen'. De foto's zijn in de schemering vanaf daken genomen met een lange lens. Net als in de serie Architecture of Density sluiten de buitenfoto's de horizon en de lucht uit, waardoor de ramen van de gebouwen het belangrijkste onderwerp waren. In een interview zei Wolf dat hij op het idee kwam om close-ups van mensen in de ramen te laten zien nadat hij op een foto een man zag die hem de vinger gaf. In een ander interview noemde Wolf het artistieke werk van Edward Hopper als inspiratiebron voor de serie vanwege het voyeuristische karakter en de opname van architectonische details.
Transparent city 25
Transparent city 32
Transparent city 82
boven: Transparent city 121 / onder: Transparent city 122
Life in cities - Transparant city details
Transparent city details 03
Transparent city details 04
Transparent city details 07
Transparent city details 34
Transparent city details 24
Transparent city details 29
Life in cities - Paris roof tops
↑ Roof tops 01
↓ Roof tops 08
Roof tops 13 ↑
Projects - Bastard chairs
Bastard chairs 08
boven: Bastard chairs 01 / onder: Bastard chairs 02
Bastard chairs 10
Bastard chairs 11
Bastard chairs 05
Meningen
Er is soms controverse rond het werk van Wolf vanwege de manier waarop hij zijn foto's verkreeg. In zijn werk A Series of Unfortunate Events werd zijn gebruik van Google Street View bekritiseerd door andere fotojournalisten nadat hij voor deze serie een eervolle vermelding had gewonnen in de World Press Photo-competitie. Critici beweerden dat het geen echte fotojournalistiek was omdat hij zelf niet op straat was om de foto's te maken. In plaats daarvan zou hij duizenden willekeurige afbeeldingen van Google Street View doorzoeken op zoek naar foto's die bij zijn project pasten. Wolf zag deze methode echter als een vernieuwende en andere manier om aan zijn media te komen.
Ook in zijn werk Transparent City fotografeerde hij gebouwen in het centrum van Chicago in de schemering, zodat de binnenkant van de ramen zichtbaar was en de bewoners van het gebouw werden getoond. Dit werk zorgde voor een discussie over privacykwesties, aangezien mensen onbewust vanuit hun huis werden gefotografeerd, hoewel het een unieke kijk op het stadsleven gaf met de nadruk op eenzaamheid.
Inspiratie
Zijn foto's wakkeren mijn reislust aan, en de wens om de wereld achter de toeristische trekpleisters vast te kunnen leggen. Ik houd van zijn oog voor lijnen, voor 'gewoonheid' en zijn voyeurisme. En ja, ik snap goed de kritiek op zijn ongevraagd mensen op de foto zetten. Ze vastleggen terwijl ze zich veilig wanen achter hun raam. Ik zou het zelf ook vreselijk vinden als ik zo bespied werd. Toch moet ik bekennen dat ook ik een voyeur ben. Dat ik graag mensen graag vastleg met een teletoeter zodat ze het zelf niet door hebben. Ook omdat het mij aan lef ontbreekt om op mensen af te stappen en ze om toestemming te vragen. Daarnaast geven spontane foto's vaak meer ruimte aan fantasie, vind ik.
Video
interview met Michael Wolf over zijn werk
interview met Michael Wolf o.a. over Tokyo Compression