Bij mijn afscheid kreeg ik een boek met tieltips van collega's. Vandaag bezoek ik de tip van mijn baas: de Noordkaap, het noordelijkste puntje van het vasteland van Nederland. Met de trein ga ik naar Groningen, daar haal ik een OV-fiets op en neem die mee op de stoptrein naar station Eemshaven, vorig jaar geopend. Vanaf daar fiets ik door een landschap van windturbines. Het blijven imposante bouwwerken. Futuristisch, mystiek. Het suizen van de wieken die hun schaduw in een gelijkmatig tempo over het landschap laten glijden. De turbines hebben een gemiddelde hoogte van honderd meter. In Canada stond ik bovenin, best eng.
Eén windturbine valt me op doordat hij een naam heeft: David, de naam van mijn vader. Het is vandaag de trouwdag van mijn ouders. Ik denk eerst dat het de naam van een zeer loyale medewerker is die hier geëerd wordt. Later lees ik dat deze turbine zo heet omdat het toen de hoogste was in Nederland, verwijzend naar de naburige windmolen De Goliath.
En dan ben ik er: Noordkaap, aan de rand van de gemeente Eemsmond. Hier staat het kunstwerk De Hemelpoort van René de Boer, een stalen poort van 2,5 meter hoog, ook wel Poort Kaap Noord genoemd. Er gaan verschillende verhalen over het kunstwerk. Op websites staat dat de poort bedoeld is om de plek te markeren van het noordelijkste punt van het vasteland, en om zo meer toeristen naar de gemeente te trekken. Bij de toegang staat een bord waarop staat dat het kunstwerk de bemanning van de bommenwerper Wellington R3202 herdenkt. Op 2 augustus 1940 vertrokken tweeëntwintig Wellington bommenwerpers vanuit Marham in Engeland richting Duitsland om Hamburg te bombarderen. Eén daarvan keerde door motorproblemen niet terug. Vier bemanningsleden spoelden in de weken erna aan in dit gebied, twee andere collega's zijn nooit gevonden.
Bij de toegang staat een bordje dat je niet op de kwelders mag lopen, ik zoek thuis op wat dat zijn. Ik lees dat dit een begroeide buitendijkse landaanwas betekent, rust- en broedterrein van vele soorten wad- en zeevogels. Ik snap nog steeds niet goed welk deel van de dijk het was, maar ik heb er ongetwijfeld overheen gelopen. Ik, die bijna nooit iets doet wat niet mag. Voor straf maak ik bij het verlaten van het hek een verkeerde beweging en zak ik met mijn linkervoet tussen het wildrooster. Het zal er ongetwijfeld heel vermakelijk hebben uitgezien maar ik raak even in paniek als ik mijn been er niet meteen uit krijg en ik me hier al tot heel laat vast zie zitten. Dat blijft me gelukkig bespaard. Met een kapotte schoen en een onderbeen vol blauwe plekken vervolg ik mijn weg.
Met de treinkaartjes van het Kruidvat mag je tegenwoordig helaas je reis niet meer tijdens de spits afmaken. Dus om buiten de spits te reizen had ik of al kort na aankomst weer terug moeten reizen, of ik moet wachten tot na half 7. Ik hou niet van wachten. Ik kan wel een paar uur in een café gaan zitten of het Groninger Museum bezoeken maar ik bedenk iets anders.
Ik lever mijn fiets in en neem de bus naar Slochteren. Ik ken de plaats vanwege de gaswinning, maar was er nog nooit geweest. Een zeer aangenaam dorp met prachtige karakteristieke borgen, landhuizen. Ik ben hier vanwege Fraeylemaborg. Dit landhuis stamt al van voor 1300 en huisvest nu een museum. Achter de borg ligt het Slochterbos, met mooie doorkijkjes, vijvers en slingerpaden.
Ik ben te laat om nog op mijn gemak het museum in te gaan of om de tentoonstelling in het koetshuis te bekijken. In het park staan echter een aantal follies, rare romantische nutteloze bouwsels. De tien winnende ontwerpen voor moderne follies, met als voorwaarde dat er ook in moet kunnen worden geëxposeerd, hebben een plek in het bos gekregen. Als je op tijd bent krijg je een sleutel mee zodat je er ook in kan. Ik loop op een redelijk hoog tempo langs de kunst in het bos, ook van buitenaf zijn ze aantrekkelijk en gaan ze een interessante samenwerking aan met de omgeving.
Caroline Prisse - G(l)asfolly
Peter van Tholen - Bus noar Bos
Foto links: Arjen Broerstra - Secret oak. Foto rechts boven: Alex den Braver - Hazelnoot. Foto rechts onder: Lambert Kamps - Facade.
Foto onder, rechts: Reinier de Gooijer - Strotempel
Via de prachtige dorpen Hellum, Siddedorpen en Lakswerd slinger ik per bus naar Appingedam. Daar neem ik de bus naar Groningen en vandaar met de trein naar huis. Een lange dag en mooie dingen gezien. En weer wat dingen geleerd:
- ik wil veel te veel op één dag, niet echt bevorderlijk voor ontspannen dagjes uit
- het bestaan en de betekenis van kwelders en borgen
- altijd opletten bij wildroosters