Gaast


Een neef woont in Zuidwest-Friesland, in Gaast, en mijn zus verblijft af en toe in zijn huis. Op 1 januari reis ik met de trein naar Leeuwarden en de boemel naar Workum. Heerlijk om een aantal dagen in een schattig huis in een dorp te vertoeven. Ik was hier eerder. Een huis zonder tv en mét een houtkachel. Vol oude spullen die vertrouwd aanvoelen al zijn het niet de mijne. Om het huis fladderen de merels, musjes en roodborstjes. Een dorp waar men elkaar groet. En als je de straat uitloopt sta je op de dijk en kijk je uit over het IJsselmeer. 
De tijd lijkt hier stil te staan, en dat is een bijzonder aangenaam gevoel. 

We rijden naar Piaam en lopen het paadje naar de vogelhut. Deze is wegens corona gesloten maar alleen het paadje is al zo aangenaam. De zakkende zon geven het riet een gouden tint en de wolken kleuren vele kleuren waar de vogels sierlijk langs vliegen.

Dag twee begint met slingers, pianoklanken en kadootjes. Mijn zus is jarig en dat vieren we de hele dag. We willen gaan lopen in het Lycklamabos, een oeroud bos in Gaasterland. Landijs vormde in de voorlaatste ijstijd dit heuvelachtige natuurgebied. Dit Friese bos is van oorsprong een hakhoutplantage waar eiken en berken werden gerooid. Later zijn ook naaldbomen aangeplant. De afgelopen jaren is er hard gewerkt om het Lycklamabos natuurlijker en daarmee soortenrijker te maken. Als resultaat zien we nu al dat het aantal broedvogelsoorten flink toeneemt. Vlak voor we daar aankomen zien we hoe de mist aan komt rollen over de weilanden en het hele bos omhult. 

We besluiten terug te gaan naar daar waar het helder is, en minder koud. We rijden terug noordwaarts, naar het kleine Flietsterbos. In dit recreatiebos groeien meidoorn, wilgen, beuken, populieren en elzen. Het bos is daarmee een klein maar gevarieerd bos met een verscheidenheid aan vogels, zoogdieren, vlinders en insecten.

Tenslotte rijden we naar Húns, een dorp in de gemeente Leeuwarden. Het dorp is ontstaan op een terp en telt momenteel 105 inwoners. Aan de Bolswardertrekvaart heeft een pan- en steenfabriek gestaan, in de vlag van het dorp staan daarom dakpannen. Een aanzienlijk deel van de plaats valt onder het beschermd dorpsgezicht. 

De kerk van Húns stamt uit de 13e eeuw. De eenbeukige kerk was oorspronkelijk gewijd aan Sint Nicolaas en heeft een houten geveltoren uit de 18e eeuw. De luidklok erin dateert uit 1619.

Als we wegrijden komt ook hier de mist opzetten. Tijd om terug te gaan naar de houtkachel, de port en de monchou taart.