Herwijnen is een dijkdorp langs de Waal waar ooit vier kastelen stonden. Vanwege werkzaamheden aan de dijk is dit klompenpad ingekort van 10 tot 5 km. Dat komt goed uit. Vandaag is een test. Door wat lichamelijke klachten gaat het lopen minder makkelijk en na vandaag hoop ik te weten of een vakantie realistisch is. Niet te ver, maar wel een route waar ik voor moet reizen om ook weer eens over die drempel te stappen. Als ik in Gorinchem de aansluitende bus net weg zie rijden en een uur moet wachten op de volgende daalt mijn motivatie aanzienlijk.
Kniphofia
maiskolven met diverse kapsels, van lang donker krullend tot kort rood haar
In de middeleeuwen was Herwijnen welvarend genoeg om vier kastelen te onderhouden: Wadenstein, Frissestein, Drakenburg en Engelenburg. Kasteel Engelenburg werd omstreeks 1400 door de heren van Herwijnen gebouwd. Het had verschillende eigenaren. In 1672 werd het door de Fransen verwoest en later herbouwd. Vanaf 1800 sloeg het verval toe en uiteindelijk werd het in 1817 voor sloop verkocht.
Ik had me van tevoren onvoldoende ingelezen. Ik dacht een kasteel te gaan zien. Maar het is niet meer dan een grasveld met een hek, een zwartgekleurde sloot erom heen met een paadje vol brandnetels en een toegangshek aan het begin van het pad. Op het bord is te zien hoe het kasteel er ooit uitzag. Met prikkende onderbenen loop ik verder over de dijk.
Herwijnen is één van de ooievaarsdorpen van Nederland. Deze dorpen zetten zich in voor de bescherming en de vermeerdering van de ooievaar. In 1979 werd in Herwijnen het Ooievaarsbuitenstation opgericht. In de wijde omtrek van het buitenstation zijn diverse nestelplaatsen op bomen, op palen en op daken.
woningen aan de Waaldijk
Foto linksboven: baarhuisje op de begraafplaats achter de Hervormde Kerk.
Foto linksonder: bemoste hartvormige grafsteen
Een graftrommel is een met een glasplaat afgesloten trommel die als grafgift op een graf wordt geplaatst. Soms werd een graftrommel geplaatst bij wijze van grafsteen, maar vaak ook, zoals hier, als een extra aandenken door anderen dan de familie.
aangevreten haas
De route voert verder door een appelboomgaard, die hier nog flink besproeid worden.
Nog een stukje dijk voor ik weer naar de bushalte loop. Ik lees de naambordjes bij de deuren. 'Van Noord - Van Zee, zie ik. 'Familie Geluk', lees ik. Ik zie ook namen terug die ik veelvuldig op de grafstenen op de begraafplaats las. Al met al wel een leuke wandeling, ik ben dol op die dijkhuizen, maar wat weinig natuur en weinig Waal.
Dit was een testdag. Ik had gehoopt nu rust en duidelijkheid te hebben. Maar mijn gedachten gaan als een veerboot over de Waal, heen en weer.