Beeldenpark Landgoed Anningahof ligt aan de rand van Zwolle. Na de transformatie van weiland tot officieel landgoed worden er sinds 2004 jaarlijks wisselende tentoonstellingen georganiseerd. De filosofie van het park is het tonen van de ontwikkeling van de Nederlandse hedendaagse beeldhouwkunst; werk van 1960 tot nu. Ook is er ruimte voor jong talent. Het landgoed is ruim 5,5 hectare groot, er staan meer dan 200 soorten bomen.
Vriendin en ik bezoeken het park voor het eerst. Een groot deel van de dag blijft het droog, maar ook bewolkt. Het levert wat donkere sombere foto's op. De informatie over de beelden komt uit de catalogus die bij de toegangsprijs van €10 is inbegrepen.
Nick Renshaw - Kupfernickel
De titel van deze serie keramische sculpturen verwijst naar één van de belangrijkste materialen die bij het maken ervan zijn gebruikt, de grondstof nikkel. Volgens Google: een bepaalde ertssoort had een koperrode kleur, maar het lukte niet er koper uit te winnen. Door Duitse mijnwerkers werd dit minderwaardige erts spottend 'Kupfernickel' genoemd.
Erik Buijs - Troost
Gemaakt van polyester.
Gertjan Evenhuis - I already told you a dozen times
De sokkel bestaat uit het Periodiek Systeem, inclusief de elementen die voortgekomen zijn uit de theoretische natuurkunde en oneindig zouden kunnen zijn.
Rob Voerman - The Exchange
Dit kunstwerk is in 2016 gebouwd voor Park Sonsbeek. De naam refereert aan een bank: er werd een nieuwe munt geïntroduceerd die ecologie met het financieel stelsel verbond. Het werk heeft een tweede leven gekregen op Landgoed Anninga. Het is verbouwd en volledig gesloten. Er vindt nu een uitwisseling van kennis plaats en functioneert ook als bezinningsplek.
Thom Puckey - Little Sister
Het kleine zusje in mijn sculptuur bidt met een boetekap over haar hoofd, getrokken door een mysterieuze hand. Een straal water stroomt uit een rioolput, onder haar knielende benen door.
Dak van The Exchange, aan de binnenkant.
Nieuwsgierige bezoeker die door het getinte glas een indruk probeert te krijgen van het interieur.
Frank Straatman - Oma
De kunstenaar: De reumatische gestalte van mijn oma. Ze had iets van Edith Piaf, maar dan met van die grote orthopedische schoenen. In de periode dat het beeld in aanbouw buiten, achter mijn atelier stond, hebben er steeds vogeltjes in genesteld. Vandaar dat ze geen hoofd en handen heeft maar deze nestkastjes, van het hout van de notenboom waar ze vaak onder zat.
Henk Visch - Du livre du matin
Na elk wonderlijk ontwaken, bij elke overwinning op de tijdelijkheid en belofte op meer leven, in de kracht van het oprichten, opent zich een nieuwe wereld dat als een boek gelezen wordt.
Catinka Kersten - De Toren
Ornamentiek is sinds het begin van het modernisme, honderd jaar geleden, verworden tot een dode taal. Wat betekent het om deze taal weer te gebruiken en er een sculptuur uit op te bouwen?
Ensie: Decoratieve vormen die behoren tot een gebouw of object, maar die niet essentieel zijn voor de constructie.
Kevin van Braak - Olifant (teakhout)
Levensgrote sculptuur van een Afrikaanse olifant gestroopt van zijn slagtanden. Het beeld is een directe manier om het probleem van de stroperij aan de orde te stellen. Het gerecycled teakhout wordt na verloop van tijd zo grijs als een olifantenhuid. De detaillering kwam tot stand met het vakmanschap van Indonesische houtsnijwerkers en 2500 uur werk.
Henk Visch - Woman with child
Dit beeld had aanvankelijk als titel 'Wat doet ons herinneren'. In 2012 werd het 'Not god but I will help you'. Dit na het zien van een bedelaar die werd weggestuurd met de woorden 'God will help you'. Toen het beeld net klaar was moest Visch aan een moeder denken, vandaar deze titel. De toeschouwer is nu kind en bedelaar.
Luk van Soom - L'homme aux quatres yeux
Deze kunstenaar explodeert de grenzen van objecten en verhalen. Hij speelt niet alleen met vorm en kleur, maar door de titels ook met taal.
Pepijn van den Nieuwendijk - Vlucht van de Dodo (keramiek)
In Pepijns recente werk komt de uitgestorven Dodo veel voor. Niet alleen als de ronde, koddige vogel zoals wij hem kennen, maar ook in de gedaante van een mensachtige figuur. De Dodo kon niet vliegen. In dit werk lijkt hij een mislukte poging te hebben gedaan, of rust hij misschien uit van zijn lange reis?
Pepijn van den Nieuwendijk - Tijdreizigers (keramiek)
In Pepijns werk overleeft de Dodo door te reizen in de tijd, op zoek naar soortgenoten en een veilige plek om te bestaan.
Deze beelden zijn ons beider favoriet. Vriendin vindt ze zo leuk dat ze bijna in de sloot belandt als ze ze goed op de foto wil krijgen.
Foto: Dettie Veltman
links: Herman Lamers - Aden negatief (De Grote Kleine Reus)
In Groningen (zie foto hierboven) is de positieve versie van dit glazen beeld geplaatst voor het UMCG protonentherapiecentrum, een behandelcentrum waar ook kinderen bestraald worden met protonen.
Een reusachtig jongetje dat voortgekomen is uit een 3D scan en opgebouwd uit 450 gestapelde glasplaten. Het gaat om een beeld van vier meter hoog, dat 15.000 kilo weegt. Wanneer Aden bestraald wordt door de zon, komt zijn turquoise kleur in alle sterkte tot uitdrukking.
Scans, licht, bestraling en laagjesbeelden – de elementen waaruit het reuzenkind bestaat – spelen ook een cruciale rol in de bestralingstechnieken waarmee vooral jonge kankerpatiënten in het Protonentherapiecentrum bestraald worden. Het reusachtige symboliseert zowel de wetenschapper die bergen verzet in technische en medische ontwikkeling als de kracht die in een mens aanwezig is.
Kunstenaar Herman Lamers heeft het beeld gemaakt in de hoop dat mensen die met ziekte te maken hebben zich door het reusachtige kind gesterkt voelen.
Pim Palsgraaf - Mycelium
Een levensgroot edelhert dat gebukt gaat onder het gewicht van wat lijkt op een reeks architecturale vergroeiingen. Het symboliseert de manieren waarop de stad, en daarmee de mens, de natuur overneemt en overheerst.
Paul de Reus - Hier
Wouter Klein Velderman - Sloppy Lorry (PVC doek/hout)
Zijn sculpturen en installaties verwijzen naar een praktische wereld van constructie, transport en industrie. Hij werkt met industriële kunststoffen, die hij eindeloos en minutieus b=vernaait en versmelt.
Levi van Veluw - Monere
Het woord monumentaal wordt gebruikt om te verwijzen naar iets van immense grootte en macht. Ook Monere is ontworpen om respect en ontzag af te dwingen.
Caroline Coolen - Black Swan
Marc de Roover - Kringloop
Dit werk is als een slang die in zijn eigen staart bijt. Het is horizontaal in het landschap neergelegd, in een grote cirkel. Schijnbaar steeds in beweging, wervelend om zijn eigen as, rondom een middelpunt, eindeloos.
Marc de Roover - Ruiters
Het werk bestaat uit vijf identieke eikenhouten zwart geteerde volumes, in een vorm die het midden houdt tussen gestileerde hooi- of stroruiters en zwart geteerde schuurtjes. De vorm confronteert alsof je tegenover een menselijke figuur staat.
Kunstwegen is een kunstroute langs kunst en natuur: 180 kilometer lang en 80 kunstobjecten. Fietsend of wandelend volg je de loop van de Overijsselse Vecht. Tegenover het landgoed staan op een dijkje de kunstwerken die samen De Zieleschepen heten. Mijn eigen foto's zijn erg donker, daarom heb ik er een aantal van internet geplukt om toch een goed idee te geven.
Deze beelden zijn ontworpen door Cornelis Rogge. Hij maakte een Armada van zielenschepen. In het persbericht van het Kröller Müller Museum, waar de vloot eerder werd vertoond: 'Het zijn museumboten: ooit waren deze boten op het water vervoerders van allerlei zaken, nu staan ze op het land en vervoeren verhalen en sagen. Ze vertellen over aankomst en verdergaan. Het woord ‘Zielenschepen’ is een combinatie van iets concreets (het schip) en iets immaterieels (de ziel). Joost van den Vondel gebruikt het woord ‘zielenschip’ in de context van verlossing van het aardse en de overgang naar het hemelse. Het schip is het voertuig bij uitstek van overgang, van transformatie. En transformatie is de rode draad in het werk van Rogge.'
Bij Joost van den Vondel vervoerden ze dus onze zielen naar het hiernamaals. De boten zijn sokkels van de beelden die erop staan en die als bij een rebus door de toeschouwer van betekenissen kunnen worden voorzien. Rogge zelf geeft de afzonderlijke beelden dan ook geen titel.
Foto boven en onder: Kunstwegen
eigen foto's
Foto: OEVL
We rijden terug richting Apeldoorn, via de route langs de IJssel. We maken een tussenstop in het dorpje Windesheim, de kerk is een enorme blikvanger langs de N337. Op de site van de kerk staat geschreven: Windesheim is een klein dorp met een lange en rijke historie. Het is de bakermat van de Moderne Devotie, een beweging die ontstond onder leiding van Geert Groote en die tot doel had de kerk te zuiveren van verschillende uitwassen en wantoestanden. Men wilde terugkeren tot het meest wezenlijke van het christelijk geloof. Met het oog op dit doel werd door volgelingen van Geert Groote (de broeders des Gemenen Levens) in de 14e eeuw te Windesheim een klooster gesticht. Dit klooster kreeg een enorme invloed over heel Europa. Het werd het centrum van een organisatie waarbij meer dan honderd kloosters waren aangesloten.
Nu, vijf eeuwen later, is daar niet veel meer van over. Onder invloed van de reformatie is destijds het klooster gesloten en later verwoest. Het kerkgebouw te Windesheim vormt nog een laatste overblijfsel. Het is een gebouw met een heel karakteristieke vorm. Hoogstwaarschijnlijk is het oorspronkelijk gebouwd als brouwhuis van het klooster. Dat verklaart ook de buitengewone hoogte van het gebouw.
We besluiten wat te eten in Deventer en stuiten op een aantal teksten op straat. De 'laat je kennen' tekst past goed bij onze waardevolle gesprekken eerder op de dag. En wat sluit de heerlijke tijm-kaasfondue van Happerij Tapperij de Expeditie perfect aan op onze 21-jarige vriendschap waarin dit gerecht meermaals voorbij kwam.
Informatie op deze pagina komt van:
* Landgoed Anningahof
* Ensie
* Kunstpuntgroningen.nl/kunst-op-straat/aden/
* Kunstwegen
* Buitenbeeldinbeeld
* Hervormdwindesheim