Op Facebook laat Museum More in Gorssel weten dat het in het museum lekker koel is, ondanks te temperatuur buiten. Ik kijk op hun website en zie een foto van een werk van Jan Mankus wat me zeer aanspreekt. Dus ik neem mijn fiets mee op de trein naar Deventer en fiets langs de IJssel zuidwaarts naar Wilp. 

Fietsboot Amerfsoort vaart gelukkig weer, vanaf 1 juli. Deze boot vaart in de zomermaanden dagelijks, de ene dag naar Huizen, de andere dag naar Spakenburg. Met ook stops in Soest, Baarn en Eemdijk. Geheel gerund door vrijwilligers die onderweg veel informatie geven over het gebied rond de Eem. Ik stap dit keer van de boot in Baarn.

Op weg naar Barneveld, naar museum Nairac. Een goede aanleiding om een behapbaar stukkie te fietsen en nieuwe mooie routes te ontdekken. Koeien sjokken me voorbij. Bij iedere stap klotsen de zware uiers tegen de knieën. 

Hoera, we mogen weer tielen! Weer met de trein en weer naar het museum. Mijn zus en ik gaan naar ons favoriete museum: Voorlinden in Wassenaar. Bij de ingang worden we verwelkomd door Mamam, werk van Louise Bourgeois. Haar ouders waren tapijtmakers en zij zag de wevende spin als een ode aan haar sterkte moeder.  

Met mijn beste vriendinnetje was ik vorig weekend in Amsterdam, voor het Amsterdam Light Festival. Het is de achtste editie van deze openlucht tentoonstelling, dit jaar getiteld Disrupt. 

In 1890 werd de Langstraatspoorlijn 's Hertogenbosch - Lage Zwaluwe in gebruik genomen. Deze was aangelegd om grondstoffen voor de schoenindustrie rond Waalwijk te vervoeren. Daarom werd de lijn ook wel Halve Zolenlijn genoemd. Het spoor liep door het natte laagveengebied van de Moerputten en daarom werden twee bruggen gebouwd: de Moerputtenbrug en de Venkantbrug. 

Bij het afscheid van mijn werk kreeg ik een cadeaubon voor hotel New York in Rotterdam. Nu is het dan zo ver, samen met goede vriend Mark ga ik genieten van een vreselijk decadente overnachting. 

Het is mooi weer, ik wil meer bewegen, maar niet steeds dezelfde rondjes lopen in hetzelfde bos dus ik ga tielen. Dit keer een dagje Delft. Ik ben er ooit wel geweest, maar dat was heel lang geleden, op de markt waar ik mijn hippie zonnebril kocht, en in het café met een beginnend vriendje, maar vandaag hang ik echt de toerist uit.

Tot 2011 leverde de Dongecentrale in Geertruidenberg elektriciteit aan de klanten van Essent. De Dongecentrale werd honderd jaar geleden gebouwd en was de oudste elektriciteitscentrale van Noord-Brabant. Het complex wordt nu herbestemd. Tijdens een Open Monumentendag Special bezoek ik deze centrale. We verzamelen in het dienstgebouw, nu een kantoorgebouw. Bij de restauratie is zoveel mogelijk gebruik gemaakt van de originele kleuren en materialen. Helaas is het niet mogelijk om op eigen gelegenheid en vooral in eigen tempo rond te lopen, je moet je aansluiten bij een rondleiding. De groep bestaat uit oprecht geïnteresseerden, oud-werknemers, en liefhebbers van industriële fotografie. Er loopt een groepje fanatieke mannen bij die met hun grote telelenzen en statieven en snelle geklik probeert uit te vechten wie de grootste piemel heeft.

CODA is een cultuurhuis in Apeldoorn, met een bibliotheek, museum en archief. Elke twee jaar staat het museum in het teken van het allerlaatste wat gemaakt is in de wereld van papierkunst, tijdens CODA Paper Art. Samen met mijn zus vergaap ik me tijdens de laatste week van deze tentoonstelling aan de veelzijdigheid van dit materiaal.

Mijn zus trakteert me op twee dagen Zeeland. Op zoek naar onze voorouders en plekken waar zij hebben gewoond en gewerkt. Waar zij hun voetstappen hebben gezet. Eerst appeltaart eten en de zee zien, bij strandpaviljoen Brouw aan de Brouwersdam.

Een maand geleden kocht ik een fiets. Eén met versnellingen en makkelijker mee te nemen in de trein dan die oma-fiets met bak voorop. Bij de aankoop riep ik al dat ik deze wilde inwijden in het dansende-bomen-bos. Vandaag is het zover.

Kunstproject De Nollen naast station Den Helder Zuid staat al geruime tijd op mijn lijstje. Ooit fietste ik er langs, op weg van Den Helder naar Huisduinen, maar die dag was het gesloten. Het is het levenswerk van kunstenaar R.W. (Ruud) van de Wint (1942-2006). Vijfentwintig jaar lang heeft hij aan sculpturen gewerkt voor de ervaring van donker en licht, kleur, ruimte, maat en schaal, verdieping en relativering.Hij is geboren in Den Helder, en was schilder, beeldhouwer en architect. Hij is onder meer bekend door zijn schilderijen in de plenaire zaal van de Tweede Kamer, hij schilderde het plafond van Paleis Noordeinde en het Amsterdamse gerechtsgebouw en zijn sculpturen staan in de tuin van het Kröller-Müller museum.