In dit blog schrijf ik over wat me opvalt. Wat me bezighoudt. Het is mijn persoonlijke kijk op het leven.
Misschien kijk jij heel anders. Dat is het mooie van het leven. Soms maken we hetzelfde mee maar ervaren we het heel anders.
De onderwerpen zijn heel divers. Van dromen tot herinneringen. Van dagen die vliegen tot dagen die dreunen. Over woorden van anderen die me op weg helpen. Over voorstellingen en films die ik zie. Over mensen die leven en mensen die dood gaan. 

Je kunt op alle foto's klikken voor een grotere weergave. 

20 oktober 2018

Op internet lees ik over de installatie People I Saw But Never Met van Zadok Ben-David. Deze kunstenaar is geboren in Jemen, immigreerde datzelfde jaar naar Israël en woont nu in Londen en Tel Aviv. 

Lees meer »

4 oktober 2018

Naast me zitten twee tieners hartstochtelijk te zoenen.Ik zit op een koud stalen bankje in de stationshal te wachten tot mijn trein het station in rijdt. Tientallen mensen lopen langs, naar andere treinen, naar het werk. Sommigen ken ik inmiddels, of herken ik in ieder geval, maar groeten doen we niet. Jammer.

Lees meer »

25 september 2018

Het komt regelmatig voor dat ik iemand op tv zie, in een ander land, in andere omstandigheden, en me afvraag hoe ik het in die situatie zou doen. Hoe zou ik zijn in een stam in Afrika, in een rijk gezin in Dubai. 

Lees meer »

14 september 2018

De neuroloog weet het niet. Net zo min als de orthopeed het weet. Of de hematoloog-internist. Er zijn klachten die niet te verklaren zijn. En dus ook niet te behandelen. Het wordt op de grote berg gegooid die kanker heet. En dat is het dan. Je kreeg behandelingen, met goed resultaat, en je werkt aan je herstel. Je verwacht stappen te gaan zetten. Zoals je haar weer langzaam langer wordt, denk je met behulp van fysiotherapie fitter te worden, energieker. Maar de resultaten blijven uit. Het heet dan wel remissie, kankervrij, maar gezond voel je je allerminst. 

Lees meer »

10 september 2018

Enige weken geleden bedacht ik dat ik elke week een andere ruimte van mijn huis centraal zou stellen. Dus zette ik die week in mijn Plenda, mijn geweldige agenda die zeer uitnodigt tot plannen, de tekst 'week van het toilet' en onderstreepte dit. Daaronder zet ik de extra schoonmaakklussen die ik die week zou doen. 

Lees meer »

5 september 2018

Volgens de app blijft het rustig in de trein. Het tegendeel is waar, iedere stoel is bezet. Ik had nog gehoopt me rustig door mijn opvliegers heen te zweten maar op ieder station krijg ik een nieuwe buurman of -vrouw. Voor me zit een man, er gaat een vrouw naast hem zitten. Ze raken meteen met elkaar in gesprek, over vertragingen met de trein. Terwijl de trein keurig op tijd vertrekt hebben ze het over mensen die voor de trein springen waardoor ze nog later thuis zijn.

Lees meer »

24 augustus 2018

Het is druk in de trein van Utrecht naar Groningen. Er stappen veel mensen uit, al dan niet met grote koffers of fietsen, de vele instappers staan al te dringen. Zodra ze de coupé betreden begint het landje veroveren, het terrein afbakenen. Mensen zitten graag alleen, dus zetten ze de handtas al snel op de stoel naast zich, ik ook. 

Lees meer »

10 augustus 2018

Mijn paspoort moet worden verlengd. Ik vind nog een mapje met pasfoto's die voldoen aan alle eisen, gelukkig, heb er zo'n hekel aan om ze te laten maken. Ik maak een afspraak bij het stadhuis voor donderdagmiddag.Ik haast me om op tijd op mijn werk weg te komen, fiets door de verfrissende regen en wacht op mijn beurt. Het meisje achter de balie lijkt er al een lange dag op te hebben zitten, haar stem klinkt enigszins verveeld. 

Lees meer »

23 juli 2018

Vanmiddag zit ik een paar uurtjes in het ziekenhuis, dit keer niet voor mezelf. Alle tijd om tijdens het wachten mensen te kijken. De oudere man met de wazige blik in zijn ogen. Zijn broek is twee keer zo breed als zijn eigen omvang. Zijn riem heeft onvoldoende gaatjes dus trekt hij zijn broek steeds op. Steeds net op tijd.

Lees meer »

18 juli 2018

Zij: "Ik irriteer me nog niet aan je."Hij: "Huh?"Zij: "Ja, normaal gesproken irriteer ik me heel snel aan mensen. Maar aan jou nog niet."

Lees meer »

16 juli 2018

Het idee ontstond vier jaar geleden, nu gaat het eindelijk gebeuren. Zus, zwager en ik gaan naar Ieper. Deze Belgische stad ligt vlakbij de Franse grens, maar is toch maar een kleine 3 uur rijden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de stad aan drie zijden omringd door Duitse troepen, maar deze slaagden er niet in om de stad te veroveren.

Lees meer »

11 juli 2018

Er zijn twee choreografen en dansgezelschappen die ik al heel wat jaren volg, Pina Bausch (Tanztheater Wuppertal) en Anna Teresa de Keersmaeker (Rosas). In mei zag ik Achterland van Rosas en in juni Neues Stuck I van Tanztheater Wuppertal. Vanavond is er een ode van Anna Teresa de Keersmaeker aan Pina Bausch met als titel de graftekst van Pina: Mitten wir im Leben sind. 

Lees meer »

10 juli 2018

Als ik terugdenk aan de avond dan hoor ik mezelf vooral klagen. Zeuren over pijntjes en beperkingen, benadrukken dat deze kanker terug gaat komen. Terwijl ik me zo had voorgenomen de ideale kankerpatiënt te zijn. Niet klagen, altijd positief, een mens waar met bewondering naar gekeken zou worden.

Lees meer »

30 juni 2018

Vandaag ben ik bij iemand op bezoek die vertelt over het niet meer kunnen delen. Over belangrijke keuzes alleen moeten maken. Over alleen achterblijven. Ik moet denken aan de column van Femke van der Laan van vandaag. Zij schrijft wekelijks in het Parool over het leven in Amsterdam na de dood van haar man Eberhard.

Lees meer »

28 juni 2018

Meestal lees ik geen boeken van lotgenoten. Van mensen die ook kanker hebben. Iedereen heeft het op zijn eigen manier en ik irriteer me vaak alleen maar aan het hoge 'pluk-de-dag' gehalte of voel mezelf tekort schieten vanwege de vechtlust van anderen. Wel was ik nieuwsgierig naar het boek van Laura Maaskant. Zij deed mee aan de gesprekken van Kijken in de Ziel, waarin Coen Verbraak sprak met mensen die gehoord hadden dat ze nog maar kort te leven hebben. Ondanks die boodschap, ondanks de diverse uitzaaiingen leeft Laura nog steeds.

Lees meer »